Ve Son Şiiri - Fatih Arslan

Sonsuz bir yaşam sanıp kandığımız,
Alnımızdaki çizgiler kadar yaşadığımız,
Sevip sevip ayrıldığımız,
Hem sevdamıza,
Hem ayrılığa yandığımız,
Yalan gerçek arasında gidip geldiğimiz,
Kararsızlığımız,
Olmadı, yapamadım deyip,
Kalan eksik yanımız,
Hamleleri kaçırdık birer birer...
Bize bahşedilen güzelliği çirkin yaptığımız,
Bir ömür çürüdü, gitti
Alınlar kırışık şimdi,
Bakımsız bir elbise,
Gözler yorgun, nemli
-kar eriyip düşerken gözlerimizden,
Herşeyi anlatır oysa,
Hayal değil, gerçek
Ölümü beklerken gizli gizli ağladığımız
Ruhunun çırpınışlarını duyarsın,
Ümitlerin karaya vurur ansızın,
Bir vaveylaya keser ortalık,
Kulağında çınlar uğultular,
Gözlerinde geçmişin fotoğrafları,
Yüzünde pişmanlığın ifadesi,
Filmler geriye sarılır,
Eş, dost usulca çağrılır,
Fısıldanır nasihatlar...
Vasiyetler, İtiraflar...
Yakılır, dillerde ağıtlar.
Soğuyan eller el üstünde,
Dudaklar ağır çekimlerde,
....gelirken dile,
Göz kapakları deniz anası,
Yağmurlar yağar çehrelere,
Kalırsın ateşler içinde,
Çiğerlerden süzülüp gelen,
İçten iç çekiş,
Beden kasırgalara tutkun,
Titrek, üşümüş,
Eller boşluğa düşmüş,
Gözler kaldı,
Yükseklerde asılı,
Yakınlarından feryatlar,
Ruhunda hesap,
Yüzleşme...
Geç kalmış bir inilti...
Ve son...
Bitti.