Ve Son Şiiri - Necdet Uçan

birisi kayboluyor
her gün
ölüyor
veya yakılıyordu köyleri

rahat edemiyordu
kurt düşmüştü içine bir kez
elindeki avucundakini
satıp savarak gitmek istiyordu

ki öyle yaptı
büyük şehire giderek
yaşamın kuralsızlığının
aman vermediği yere

hiçbir yeri bilmiyor
köyünden göçen
bir iki aile dışında
kimseyi tanımıyordu

ülkenin en doğusundan
kalkıp gelmişti
alışamıyor bir türlü
çalışamıyordu

yaşam koşulları psikolojisini bozmuş
yakası açılmadık laflar
küfürler ediyordu
gelmişe geçmişe

ne yapmıştı
nasıl yapmıştı
yağmurdan kaçarken
doluya tutulmuştu sanki

en azından
karnını doyuruyordu
bağ bahçe işleri ile
köyünün mezrasında

can korkusuna
bir de açlık
susuzluk eklenmişti
yapabileceği bir sanatı da yoktu

geriye dönse olmazdı
kalsa
nasıl kalacaktı
çaresizlik içinde

ve bir gün kahrından
içi yanarak
aç karınla ve korkmadan
bitirdi tüm azaplarını

Ağustos 2013