Ve sıyrılıp giderler işte…
Ne iz bırakmak isterler ne de yanlarında bir acı.
Lakin gidişlerin izi acıların tarifidir bunu bilirler.
Kalana, kalmaktan daha çok şey düşer
Susarlar anlamını yitirmeyen başka şeyler kalsın diye.
Susarlar kelimeler kendini kaybetmesin diye.
Tükenmişliğin içinde tükenirken
tükenmişliğe de hesap vermek istemezler.
Birilerin ona inanması lazımdır çünkü.
Bu sefer giden gitmemiştir.
Kalan kalmıştır kaldığı yerde.
İpin ucu uzar gider yüreğinden.
Oysa ip bitmek bilmez onlar çektikçe uzar uzar uzar…
Umuda bağlanmıştır kördüğümle bir kez.
Ve sıyrılıp giderler işte…
Kim kimi hak eder bilinmez.
Hiçbir aşkın mahkemesi adaletli değildir.
Kalana zindan, gidene beraat.
Her gecenin gardiyanıdır hayaller.
Her elin kelepçesidir beklemek.
Dipsiz mapushanelerin tek ziyaretçisidir.
“Acaba şimdi ne yapar” düşüncesi.
Ne yastık uyutur başını.
Ne de bir yorgan örter gidişlerin soğuk kışlarını.
Çünkü giden gitmemiştir
Kalan kalmıştır kaldığı yerde..
Ve sıyrılıp giderler işte..
Ne sonu bilinir ne sonsuzluğu
Her şeyin ötesi kalır elinde
üstelik akıldan da çıkmaz artık ilkler
İlk kazağı, ilk tokası ve ilk gülüşü..
Hani uçurumun başında değil de
uçurumdan düşmüşsündür artık
Tutunacak dal değildir bu sefer umut,
o da uzattıkça uzatır işkenceyi..
Giden gitmemiştir bu sefer
kalan kalmıştır öldüğü yerde.
(2012)
Ramazan Samet YılmazKayıt Tarihi : 10.12.2014 12:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!