Ve Şimdi Şiiri - Mehmed Aksu

Ve şimdi
Ardında yokluğunun
Issız sokakların yalnız çocuğuyum hala.
Tek bir kızgın cümle kurmadım ardından,
Bir kaç ufak sitemden başka.
Bir tek kendini almışsın giderken yanına,
Baksana ne çok ‘sen’ karışmış anıların arasına.
Ve Şimdi sen uzaklardasın.
Hala acı var koynumda.

Ayrılığa yazılmış kaç türkü öğrendim senden sonra.
‘Bu kez kesin gelmişsindir’ umuduyla
Kalkıp pencerelerden baktım her tren çığlığında.
En büyük feryadımı kopardım suskun kaldığım zamanlarda.
En sevdiği oyuncağı kırılmış bir çocuk gibi
Sessizce bakakaldım içimde biriken umut kırıklarıyla.

Ve Şimdi
Bir şair yalnızlığıyla beklemekteyim hala.
‘Tak tak ayak sesini’ duyacağım günü kaldırımlarda.
Biliyorum ‘Ağır ağır çıkacaksın merdivenlerden’
Hayatın ‘Dante gibi’ ortasında olsak da.
Bu mısraları yazarken sana tek bir dileğim vardı
Sen de bana ‘üçüncü şahsın şiiri’ni okuma.

Ve şimdi anladım ki,
Beklemek de güzel aslında.
Çünkü bekliyorsa bir insan;
Demek ki umutları tükenmemiş daha.
En güzel yerinde sevmişliğimizin,
Ve yaralarına tuz basılmış gençliğimizin,
Yani kendimize yeten ikimizin
Geriye döneceği günü bekliyorum ben de,
Ne kadar da tükendi desem de
Benim de hala umudum var içimde.

Ve şimdi
Sen uzak bir bedensin bana
Ama anladım ki iki kişi gerekmiyor aşka.
Aşk her haliyle güzelmiş aslında.
İnsana acıyı yaşatıyor olsa da her defasında.
Ve şimdi uzak bu Anadolu coğrafyasında
Trenler hala çığlık atmakta.
Ve ben seni sevmeyi sevmekteyim hala
Yorgun kalan düşlerimin göz kapaklarında,
Hayatımı kazanmaktayım kaybetmekten yana.

Ve şimdi hala sevmekteyim seni
Ve hala şarkımızı söylemekteyim bağıra bağıra;
‘Ölüm ölüm dediğin nedir ki gülüm,
Senin için hayatı göze almışım.
Yaşamayı bile göze almışım.
Kopamıyorum Kopamıyorum
Sensiz olmuyor yapamıyorum.’

(Kırıkkale’10)