. ve Şiir Ölür.. Şiiri - Saim Ergül

Zamana kazık atar
Çıkarı uğruna yaşanan
Al sürümünü sürükle adı ömür olsun
Neyse ölüme varan

Hain görüşlere yasla onurunu
Engeli olsun gururun
Ne var ki çıkarsız sunulan
Yapıldığı anda unutulan
Kalan herşey bırakılana emanet
Yokluğu o dur ki anlayan
Başa belaysa baş
Göze düşman olur kaş

Gölgeler emsaline hep yamuk
Her görünen görülmek istenene kabuk
Bu sonsuz cümlenin
Bütünlüğüne ihaneti var virğülün
Anlamı sonlandıran noktanın
Cenazesine davetli
Bütün insiyatifsel imgelerim
Sıradan yaşanır içinde herşey
Akılsız ve yetersiz bir kalbin
Yanan sönen ışıklara aşık temennilerim
Beni yaşadı sayar bütün ölümlerim
Sona nokta gerektiğinde
Gözyaşımla buluşur ünlemlerim

Tüme uzanır eller
Kulağa saplanınca tümcelerim
Başım boynuma darılır
Ne vakit ruhuma eksik kalsa bedenim
Kendi zenginliğine diş biler
İç içe geçmiş fakirliğim
Öylesi başkaldır ki isyanım
Çığlıklarına korkak kalmasa dilim
Yaşamak neydi ki adı sonrası ölüm
Anılarıma sahip bir beyaz sayfaya
çok lekeler bulaştırdı nefsim
Anladım ki
Oksijen hayranı olsa ciğerim
Karbonmonoksit bulaştırmaz dudaklarıma
Hep alt olsaydı yüreğim
Erişilmezin tadını ulaştırmazdı doruklarıma
Kafa tuttum içimdeki şaire
Şiirini küçümsedim her başa sardığımda
Yaşlanırken varlıktan olma sonsuzluk
Yönüme pusula gerektirdi
Yapılan bunca yolsuzluk
Acıma tek tesellim oldu varsın olsunluk

Kendime esir oldu
Neyse ona bıraktığım onsuzluk
Gidenim den kalan
Bensizliğe armağan sensizlik
İki çürüğü emzirir zaferlerimiz
sessizlikten doğma ikiz yanlızlık
Yasa boğulur elbet bu zamansızlık
Anlayana ödül olsa anlamlı kalmak
Anlamayana utancım olur tek haksızlık
Hep pozitif kana ihtiyacı var
Her yanımdan damlasa da
Ölümsüzlüğün sırrına ermiş bir piç yanlızlık

Parmaklarımı terleten kalem
O sadece kendi mürekkebine hayran
Her harf bir sonrasını kovalarken
Kişiliğe zarasa beynim dilim hep ziyan
ve Şiir Ölür
Kötü cemaate iyilik sindirir
Bu cenazeden geriye kalan

Saim ERGÜL
11.02.09