Şimdi bir trenin penceresinden, umursuzca bakan.Terkedişlerin var, soğuk vagonlarda kömür kokan. Donmuş umutlarımda, kar tanesi cama vuran.
Ve sen yoksun; bir kardelen misali yüreğimi yarar goncan.
Bir yoksul terkedişten, ekmeğimizi bölüştüğümüz yuvamızdan, yavaşça gider sevdan, bıçak gibi kesen küflü raylardan.
Ve sonsuz ayrılıklardan, duman kokan yalnızlıklardan, senli sensizliğimin son istasyonundan.
Ve sen yoksun; gidiyorsun bencil zamandan, sensiz yoksunluktan, ağır sevda kokan romandan ve arkandan dimdik yalvarmadan bakan, senli sensiz sevdamdan.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta