Ve sen şair üzülme Şiiri - Ali Kamil

Gönül sevdaya üryan boğuluyor karanlıklarda
Zaman dar, mesafeler kısa kurşun gibi amansız
Feryadıma şahit yıldızlar
Hasret ki ağır yük omuzlarımda
Ben çekmekten usandım
Sen usanmadın mı bilmem
Uzak iklimlerde açmış bir çiçek
Kıraç topraklarda boy vermiş
Bense kurumuş bir ibrik
Issız mağaralarda kalmış umut
Ne zaman düşünsem seni
Kuruyup, kayboluyorsun

Unut bu sonu gelmez sevdayı
Güneş saklanmış semaya
Bulutların ardına gizlenmiş yıldızlar
Artık sensiz doğuyor şafaklar
Unut bir maviden sızan ışığı
Unut yazdığın sevda şiirlerini
De ki bir rüya idi bitti
Hayaldi aynalardan yansıyan
Şiirdi yazıldı aşıklara gitti
De ki mazide bir kadın sevdim
Hasreti bana yadigar kaldı

Ve sen şair
Üzülme
Varsın cehennemde kavrulsun yüreğin
Sen her gece uzak yıldızlarda seyret gözlerini
Gece yıldızları ile yıkadığın hasreti sula gözyaşlarınla
Zamanı yırt hıçkırıklarınla
Gözlerinde takılı kalsın hayali
Sen hasret türkülerini söyle arasına serpiştir şiirlerini
Hasret denilen kelam lugatlarda
Sen her gece gözyaşlarınla ıslat yıldızları