Ve Sen Ha! Şiiri - Mehmet Yaş

Gardıropta yığarken pantolonu, gocuğu;
Kedine, köpeğine yedirirken sucuğu,
Sen ha! . riyakâr kahpe.. Sen ha! Salon çocuğu,
Aç açığın halinden bileceksin! Öyle mi?

O ki, senin uğrunda dağlarken ciğerini,
Sense bir “doğurac”la eş tutup değerini,
Birini alkışlarla soyarken, diğerini,
Hem de “Yılın Annesi” seçeceksin! Öyle mi?

Geveleyip durduğun hep “Doğu”dur dilin de;
Var mı, kaç adımın var? Doğu’nun kaç il’inde..
Kışın Uludağ, yaz’ın Florya sahil’inde,
Ve sen hala da “Doğu” diyeceksin! Öyle mi?

“Sömürü” der, dururken on sözünün beş’inde,
Sömürmenin yolunu ararsın her iş’inde..
Alın teri dökenler aç dururken peş’inde,
Ve sende tıka-basa yiyeceksin! Öyle mi?

Kel merhem bulsa kellik dert açmazdı başına;
Palavra eşitlikten dem vurman yoldaş’ına!
Sen ki, ateş kusarken öz işçi ırktaş’ına,
Bütün emekçileri seveceksin! Öyle mi?

YAŞ’ım bu gerçeklere zaman, zaman eğil de,
Göster şu hainlerin yönü hangi meyilde!
Atatürkçü geçinip, Atatürk’ü değil de;
Ve Lenin’i, Mao’yu öveceksin! Öyle mi?

03.12.1976