Ve sen gittin... Şiiri - Ramazan Akay

Ve sen gittin...
Geride bıraktığın sarı hüzünlerle baş başa kala kaldım öylece
Biliyorsun, güneş doğmaz olur böyle zamanlarda bitmeyen gecelerime
Her karamsar uykudan fırladığımda ve gözlerim seni ararken senin boşluğunda..
Geceyi yırtarcasına bakakalır gözlerim sonsuz yıldızlara
Yırtar bakışlarım geceyi ya, yine de seni bulamaz ne yer yüzünde ne fezada
Her uyanışım gebedir yeni bir sensizliğe ve her sensizlik yeni bir sarı hüzüne.

Senin yokluğun sarı bir hüzündür bende, sonbaharın sarısı gibi
Hani dökülür ya yaprak yaprak, sarı sarı sokaklara o sonbaharlar
İşte öyle dökülür kalır geceler, gündüzler her türlü anlar avuçlarıma
Bitmek bilmez artık yıldızlarla sohbetim, hani o güneş doğmaz ya, sabah olmaz ya
Çoğu kez seni düşünürüm, hatırlamaya çalışırım üç beş parça mutluluk
Senin olduğun o anlarda, yanımda, baş ucumda, mutluluk işte...

Ve sen gittin...
Düştün bir kere yollara uzaklaşarak an be an benden
Yollar ki senin için anlamı gitmekten ibarettir
Ve benim için yollar ki, onlara dökülür sarı hüzün renginde sonbaharlar
Bakarım hep, hani hatırlarsın ya; yollar sadece gitmek için değil
Bazen geri dönmek için de vardır ya, sarı hüzünlü sonbaharlarda.

Mevsimler mevsimleri kovalar ya, sonbahar-kış ilk bahar yaz derken geçer ya
Bende geçmeyen geceler var sadece, ve bitmeyen sarı sonbaharlar
Bende hüzünler var, yollara dökülen sarı sarı
Bende yollar var, seni benden götüren, belki bir gün geri getirecekler ya..
Ve bende bir gün bahar olacak, ya sonbaharlar ya da son-baharım olur ya
Hani sen dönersin ya, yolların o yönünü de benimsersin belki bir gün, olur ya...