Ve Sen Gittin Şiiri - Kürşat Bağcivan

ve sen gittin,
ardında boynu bükük
kalbi çökük
bir sevgili bırakarak..

doğdun,
ölümlerden korkmadan
çığlık atmak için can atan
bir bebek misali,
uyudun kollarımda

sevdalandın,
örselenmeden,kaygılanmadan
yaşamak için
sevmiştik bütünüyle..

gittin,
sesin yok,
yokluğun yük,
yükün ağır geldi
bir zaman sonraydı,
o gece anladım,sensizliğim
canımı alacaktı az daha..

bittim,
ya da öyle hissettim,
yeniden doğmaktı her sabah,
gece yeniden ölmekti
yokluğunun boşluğu
içine çekti beni
kara delik misali..

dolunayın parlaklığı,
demli çayımın soğuyuşu
ve sigaramın sönüşüdür hasretin

seni unutmadım
edasına kurban olduğum,
suyunda boğulduğum
unutamam da zaten
acım sen,
ilacım sen,
alışamam sanmıştım
çoktandır alışmışım
yokluğunu daha çok
sevdim desem inanır mısın?