Ve Sen Gidiyorsun Öyle Mi?

…Ve sen gidiyorsun öyle mi?
Cami avlusuna bir bebek bırakır gibi bırakıp beni.
Siyah bir kefene sarıp sevgileri,ümitleri gömüp gidiyorsun.

Ve sen gidiyorsun öyle mi?
Kızgın bir ateşte çıra yakar gibi yakıp duyguları hisleri.
Söndürüp sevda ateşini,
Koparıp sevda güllerini.
Her şeyi yakıp yıkıp gidiyorsun.

Ve sen gidiyorsun öyle mi?
Ben şimdi ne yapacağım?
Her şeyini sevda oyununda kaybetmiş bir adam ne yapar?
Ne yer,ne içer,nasıl yaşar?
Ben şimdi,kimin için ağlayacağım,soğuk ve sessiz gecelerde?
Söyle;
Şimdi bir anlamı var mı?
Puslu bir sabahın ilk ışıklarında,terk edilmiş bir sahilde,
Sevgilinin güzel gözlerine şiir yazmanın…

Söyle;
Bir anlamı var mı?
Ağlamanın,gülmenin ve yaşamanın…
Elbetteki var! ...
Hayalin bir ömür boyu yeter bana.
Hatıraların ömür boyu yaşar yüreğimde.
Yüreğim kanıyor.
Gömleğimdeki ıslaklığı hissediyorum.
Ama dokunamıyorum…

Ve sen gidiyorsun öyle mi?
İyi,git bakalım.
Gözlerimden boşalsa da kan rengi yaşlar.
Yüreğime konsa da sevdadan yapılmış kuşlar.
“Kal” demeyeceğim sana.
Demli bir çayın sıcaklığında.
Yarım kalmış bir sigaranın dumanında.
Ve rutubet kokan duvarlarda yaşatacağım seni.

Ölümü özlüyorum biliyor musun?
Ölümü…eceli…
Nasıl olsa bu yürek bende.
Ölüm alıp götürene kadar beni,seveceğim seni.