Ve sen Gidiyorsun Şiiri - Yuce Turk

ve sen yoksun artık
kalbime bıraktın bir ismini
birde kendini
yokluğunla fakirlemiş odam
fikir çastışmalarıyla karşı karşıya beynim
düşüncelerim san akan bir ırmak
gönlüse hayellerine vuslat
biliyomusun düngece yine yanımdaydın
rüyalarımı süslemiştin
ikimiz bir ummanın ortasın da
göz hapsindeydim sanki
gözlerimi deniz mavisi gözlerinden alamıyordum
ellerim ellerine tutsak
dudaklarımsa dudaklarına hapis kalmıştı
su gibi özlemiştim teninin kokusunu
rüylarımda bile hayalini kurup
ağlıyordu yüreğim
rıhtımda esen rüzgarlar
seni vuruyordu yüzüme damla damla
ve sen güzelim
kıyının karşısında ellerini uzatırcasına bekliyordun
bir ceylan yavrusu gibi beni bırakma diyordun
ama sen yoksun artık
bir hayelde var olan prenses
artık gelincikler açmaz oldu
güllerimde soldu
ve sen yoksun
yine bırakıyorsun beni
son gidişinde hatırlamıştım
o son geceyi
yanmış tı yürek
hiç bukadar yanmamıştı
o gece denize aşık olmuştuk
ay kıskanmıştı bizi
mehtaba vurulmuştuk