Ve Sen Gidiyordun Şiiri - Metin Doğan

gözlerimde nisan yağmurları
dudaklarımda umutsuz türküler
avuçlarım asılmış gök yüzüne
ve sen gidiyordun...

selamsız sabahsız öylesine pervasız
uzakları mekan etmişcesine apansız
penceremin önünden geçtinde umarsız
ve sen gidiyordun...

sensiz sokaklar karanlık ve sessiz
sensiz odalar ıssız ve neşesiz
sensiz pencerede ben mahsun, kimsesiz
ve sen gidiyordun...

sen yoksun saksıda çiçekler açmıyor
sen yoksun pencereme kuşlarda konmuyor
sen yoksun ufkumda güneş bile doğmuyor
ve sen gidiyordun...
06/03/2006