Duygularının kuşatılmışlığında,
Çığlığın sağır odalara konuşmaktı.
Maddenin mahallesinde esaret,
Sarhoşça geçen bir hayattı.
Ve sen böylesine yaşamaktan kurtulmuş,
Kurtararak yakanı sırtlanlardan,
Zincirlerini kırmış gidiyorsun.
Atlılar geliyor bak!
Dörtnala, doludizgin,
Yıldırımlar gibi sağanak, sağanak,
Yağmur şakırtısından nal sesleri,
Kurulmuş zemberek,
Yaydan fırlıyor her damla,
Yüreğinden gözlerine akıyor,
Yolunun derin karanlığını,
Acıların aydınlatıyor.
Aklın ve anıların kalıyor,
Ve sen gidiyorsun.
Kayıt Tarihi : 4.3.2017 08:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Bakdım](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/04/ve-sen-giderken-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!