Ve... Sen Geldin Şiiri - Ramazan Karimiş

Bir bayram akşamı sessizce geldin
Peşinde masmavi bulutlar vardı
Bir düştür geçecek dedim ilk önce
Gözlerinde çelik halatlar vardı

Meded bekler iken siyah geceden
Seni sordum aşkı aldım goncadan
Bir mecnun yaratmak için heceden
Dilinde emsalsiz yapıtlar vardı

Gözlerine kandım kapına geldim
Diz çöktüm semaya seni yar bildim
Yoluna adandım dağları deldim
Dilinde Şirince muratlar vardı

Unuttum Mecnunca sende kendimi
Unuttum tasamı gam-ı derdimi
En aşılmaz hisar yaptım bendimi
Omzunda alevden kanatlar vardı

Kavildir bin hayır emirdir bu yol
Sana köle oldum Yaradana kul
Aradım dalında... lale,sümbül,gül
Bağında derilmiş büketler vardı

Çivilendim aşka sevda çiledim
Tek seni sevdim ben seni söyledim
Dua ettim Hakka seni diledim
Sözümde tertemiz umutlar vardı

Nefesimdir hissen canımdır payın
Mıhlandın gönlüme sevdadır değin
Her bir lahzasında on iki ayın
Yolundan dönülmez sıratlar vardı

Mecnunlar canlandı susuz topraktan
Bir sevdadır ki bu düşmez dudaktan
İlahi lutufdun sen bana Haktan
Nazarında ülvi cennetler vardı

Bir seher vakti ki kalktım yerimden,
Düşünceler sardı beni derinden,
Emir almak için bal gözlerinden
Gönlümde kelepçe biatlar vardı