Ve sen ey Yâr (1) Şiiri - Mira Zeyno

....ve sen ey yâr..
..ve sen ey yârem..
Bir şeytana teslim oluş yanım..
Son bir damlada cehheneme gönüllü razım..
Imkansızı luğâttan çıkarışım..
Nefretle aşkın bir tezat olmayışını anlayışım...
Sessizligine dahi ses verip mânalar yükleyişim..
Yerle bir oluşum ,bir gülüş bir bakış dilenişim..
Uzaklaştıkca yakınım,yakanım..
Affedilmeyecek her ne varsa affedişim ,tüm hatalarına birer sebeb libàsı takışım..
Gördüklerime körlügüm ..
Duyduklarıma sağırlığım..
Dilime sûkût kalbime çığlık olanım..
Tüm kirlenmişliklerine rağmen hala kutsadığım ...
Bilerek dönmeyeceğíni ,umud edişim beklemişligim..
Aşka inanışım ,aşka yenilişim ve tüm sevdalara perde çekişim aşka küstürenim..
Tüm duvarlarımı yıkışım..
Sessizce teslim oluşum ve bir sessizlik depremiyle yerle bir kalışım ...
Ve sen ey yâr..
Ve sen ey yâr....
Bana lâl ,bana âmâ
Fakat tüm yalan aşklara karşı coşan bir derya...
Ve sen ey yãr şimdi ,
şimdi gidiyormusun benden,
Bitiyormusun,
kopuyormusun bu kalbten..
Ve sen ey yâr ölüyormusun apansız...
Düsüyormusun hesabsız ..
Bu gözden bu dilden ..
Yürekten..
Ahh ahh bu gönülden..!!!
m.z