Ve…Sen… Ben… O… Şiiri - Adnan Yılmaz

Sen gittin ya böyle boynu bükük bırakıp,
Yetim, öksüz, çaresiz...!
Silsen gönül sayfasından?
Kağıt mendil gibi buruşturup atsan,
Tozlu sayfalarına gömsende beni tarihin,
Yaşamışım yada ölmüşüm; ne önemi var?
Kesip at beni kazıdığın bağrından,
İstersen anma bir daha adımı, ne fark eder?
Bakma istersen geceyle öpüşen güneşe,
Aldanma dalgalarla oynaşan ayın pırıltısına,
Ve…sarılan sevgililere hiç imrenme.
Çünkü sen gittin ya bir kere,
İstesende bir daha yaşanmayacak bunlar.

Sen gittin ya! Kıyamette işte o an koptu,
Sarardı duvardaki takvimde benim gibi,
İçimdeki yaz; fırtınalı kış artık,
Parmak uçlarımda sarkıt buz,
Titreyen bedenimde ayaz var.
Gönlümde bitmeyen bahar,
Yüreğimde sanki son bahar,
Atsan da bir mendil gibi buruşturup aşkımızı,
Çizsen de kömür karası ile mazimizi,
Silsen de gönül defterinden ne fark eder?
Sen… çekip gittin ya bu ölümden beter.
Yaşanmış yaşanmamış kimin umurunda,
Yüreğimdeki çizik cam kesiğinden de beter.

Sen gittin ya bir it gibi sokak ortasında bırakıp,
Hangi pörtlek gözlere kandın bakıp?
Hangi süslü lafları gerçek sandın?
Hangi şerefini satmışa inandın?
Bin özür dilesen artık ne fark eder?
Kirlenmiş bir kez erkeklik gururum göz yaşımla,
Onurum serilmiş kirli ayakların altına,
Hayallerim...
Hayallerim çoktan ulaşmış düşler ülkesine,
Umutlarım dağılmış kül ufak dört bir aleme,
Ben… alışmaya başladım bile bu perişan halime.

Sen gittin ya sanki başın göğe değdi,
Sözüm ona sanki umutların muradına erdi?
Bilmem bu öfke, bu kin, bu nefret nedendi?
Hani beş yaşında çocuğa söylesen eminim gülerdi;
Bunca zaman sonra pişman olsan ne fark eder?
Cehennemi dünyada yaşattın bu bana yeter,
O…hesap günü İnşallah...!
Dilerim seni af eder.
Adnan Yılmaz