Ve Sen Artık Aşk Bana Yabancısın!

Sen
Düşerken
Akşamın serinliğine
Ben
Günbatımı
Resimler çizerdim gökyüzüne
İncir çekirdeğini doldurmayı başaramadık iki acemi aşık
Kuşluk vakti içimi çektim başım eğik öne
Öyle günler geçti ki aklımdan
Kendimi yok saydım
Yüreğimin oltasını attım maviye
Martılar ağlıyordu
Bütün balıklar yaralı
İsitiridye kabuklarından inciler dökülmüş sıra sıra
Erik ağaçları dökmüş yapraklarını
Ulu orta etrafa saçılmış koca koca erikler
Çoğu kurtlanmış
Gözyaşlarımı çektim kıyıya
Ayrılığın kastı yalnız bana mı?
El açtım sordum bir gece vakti Tanrıya
Bu aşkın gardiyanı kayıp içimin anahtar deliği körelmiş
Ellerim üşüyor
Yağmur yağıyor bu kente
Saçlarım ıslanmıyor yüreğim yangın yeri
Herkes var
Herkesin herşeyi var
Herkese çalışıyor akrep yelkovan
Her sabah yeniden doğan güneş bana siyah saatler
Bir sen yoksun
Aşk uğramıyor benim kapıma geçmiyor pencere önlerimden
Nihavend makamında şarkılar bana
Kül tablasında yanıp yanıp sönen sigara o da bana
Bu kadar mı yalnızlık kokar insanın içine çektiği nefesi
İçlenmiyorum
Aynalara bakamıyorum
Utanıyorum
Ot gibi bir yüz içimde aşklar ölüyor ayrılıklar bitiyor!

(28.01.2013)