Ve sen… Şiiri - Mustafa Cilasun

Kuytu
Bir günün akşamında
Her nefesinin sindiği parkam

Yalnızlığına
Çaresiz kalıyordu
Her gözeneğinde seni arıyordu

Günlerin
Perişanlığını sensiz
Yaşarken, her anım yine sendin

Sensiz
Geçirdiğim bir zaman
Karanlığımın, zifiri yaşamasıydı

Parkam
Sen olmuştun, örtüyordun
Kalın kalasların üzerine abanırken

Üşütmeyen
Senden sinen kokunu
Beni uykuda severek kucaklıyordu