Bir masa, bir sandalye,
Ve sen vardın...
Karşımdaydın...
Bir ateş düştü gönlüme bakışlarından,
Gönlüm, senin bakışlarında ki ateş ile yandı,
Yandı, kavruldu o an.
Bir masa, bir sandalye,
Ve sen vardın...
Karşımdaydın...
Hiçbir şey söylemedin bana,
Sadece baktın.
Donup kaldım olduğum yerde,
Gözlerimiz konuştu
Dillerimiz sustu,
Sanki yıldırım düştü,
Şu biçare gönlüme...
Tek kelime çıkmadı ağzından,
Elinde bir kalem,
Önünde bir defter,
Karşımda sen...
Sanki deprem oldu şu gönlümde,
Bütün vücudum titredi,
Neydi bu böyle, beni yakan neydi?
Dillerimiz sustu,
Yüreğimiz konuştu,
Bir masa,
Bir sandalye,
Bir kalem,
Bir defter,
Ve sen...
Kayıt Tarihi : 6.4.2008 21:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen zaman dururya Bazen hiç kimse yok sanırız aslında İşte öyle anlar içindir bu şiir gözün görebildiği ve kulağın duyabildiğidir... en önemlisi yüreğin hissettiği kadarıdır.. Öylesine...
![Canan Bilgehan](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/04/06/ve-sen-54.jpg)
tebrikler yüerğinize ve kaleminize...
TÜM YORUMLAR (1)