Ve Sen Şiiri - Mehmet Reşat Mızrak

VE SEN
Yazın en sıcağında,kavurucu sıcaklarda seni gördüğümde,
Serin bir esinti,bir bahar rüzgarı oluyorsun bana…
Kışın en sert gününde,dondurucu soğukta seni gördüğümde,
Aydınlatıyor,ısıtıyor,güneş oluyorsun bana…
Her görüşüm ayrı bir heyecan oluyor.
Ellerim titriyor,sesim kısılıyor,nefes alışverişlerim değişiyor aniden,
Bedenimdeki tüm kanın çekildiğini hissediyor,durgunlaşıyorum.
Avazımın çıktığı kadar bağırmak,haykırmak,
Naralar atmak geçerken içimden…
Yanına yaklaşarak usulca bile ‘seni seviyorum,seni seviyorum’ DİYEMİYORUM.

Ardından gidişini izliyor,bakakalıyorum,
Ta uzaklara dalıyor gözlerim.
Ve hazin düşüncelerle hüzün sarıyor dört bir yanımı.
Geceyle dost,yıldızlarla arkadaş olma saatidir yine,
Birbirini izleyen düşünceler,karışık duygularda boğulmak zamanıdır.
Güneşin doğuşunu beraber izleyerek dalmaktır uykuya.

Aynı koşturmaca,aynı tempoyla geçiyor günler,
Sen yoksun
Ve hala seni seviyorum diyemedim.
El etek çekme vaktidirartık dünyadan,
Giderken haykırıyorum işte!
Seni seviyorum, seni çok seviyorum.

M.Reşat MIZRAK