Ve şair yazmaya hazırlandı Manzarayı masanın altına Kadının gülüşünü karşısına koydu Sonra Kül tablasını sol tarafına Bardağını kâğıdın bir kenarına Kadın gülüşü olmadan anlamsız kaldı Kül tablası gırtlağına kadar kül Kâğıt zaten ölmüş bir şairle hiçti Manzara ise hâlen şaşkın Ve zaman kadının gülüşünü Ölü şair kalemini yonttu Kâğıt hâlâ duygusuz Gece yine pişmanlık beslemedi sabaha İçi geçmiş kelimeler ...
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta