Buralardan gidiyorum yanıma geçmişimi alıp
Ömrümü geçiremem buralarda kimsesiz kalıp
İlan verdim kendim için, kaybolduğuma dair
Aşk olmaz ise eğer ki benliğim bende kayıp
Keyfini sürüyorum mecburiyetler sokağının
Yaşanılan aşk en güzelidir yaşandığı çağının
Dağ deldim çöle düştüm yaşadığım aşka dair
Kokusu gelir koklayıp hissedene Kaf dağının
Yolunu bilmeyen bir yolcu misali dolanıyorum
Aşkı kaybetmeyi düşününce bile daralıyorum
Unutamam ki, ne varsa saklı bende maziye dair
Aşk için sonuç; ezelden ebede kapı aralıyorum
Çölde yağmur, kutupta güneş, imkânsıza yakın
Merhametten medet um, boştur yolun için çıkın
Umutluyum her vakit dünyaya ve de ahirete dair
Ümmet olmanın gereğidir, İmanındır senin farkın
Sokak köpekleri gibidir bazen ruh, kimsesiz, aç
Bir lokmada olsa insanlık, insan olmaya muhtaç
Çıkarılacak ibretler var, yaşıyorken kulluğa dair
Ahiret bereketli sonsuzluk, dünya ömrü ise kıraç
Arfaoğlu sanma kendini bu garip âlemde bir şair
Muhabbet ehlini efkârlandırır gönülden düşen şiir
Gelinen son nokta ölüm, sözüm de yok ölüme dair
Bekliyorum, bekleyeceğim, beklemeliyim ve sair…
05.07.2018
Kayıt Tarihi : 5.7.2018 13:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!