İnsan, asla olduğu yerde çark edemez,
Anlamaz yasak hududu ellediğini;
Ruhu asileşinceye dek fark edemez,
İçindeki firavunu beslediğini.
Ve ölüm gelir sığar küçücük bir âna,
Karanlıklar çıkamaz bundan böyle tana,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta