İnsan, asla olduğu yerde çark edemez,
Anlamaz yasak hududu ellediğini;
Ruhu asileşinceye dek fark edemez,
İçindeki firavunu beslediğini.
Ve ölüm gelir sığar küçücük bir âna,
Karanlıklar çıkamaz bundan böyle tana,
Ömrünü üç kuruşluk dünyaya satana,
Söyler kendi ateşini yellediğini...
Kayıt Tarihi : 22.10.2022 21:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!