Ve Öldü Aşk... Şiiri - Ender Günçelik

Kuruluydu düzenler bir nehir yatağında
Suyun serile serpile akışı misali
Ve yazılıydı tüm masallar
Oysaki uyuya kaldık sevgi mısralarında…
Ferhat dağları delerken yok oldu çocukluğumuz
Şirin beklerken Ferhat’ı…
Mecnun çöllerin delisi kaldı bitmeden masalımız
Leyla umutsuz hastaydı…
Hep kayıplardaydı aşkları
Ve ezberlendi isimler, acı yüklerken yüreklere
Ne basitti oysa onlara göre…
Mezarında yaşarken sevdalığını
Doğduğumuzda öldürdük aşkı.
Hiç koklayamadığımız sevda kokan mektuplardan
Kısacık mesajlarımızda haykırdık sevgileri…
Ve bilmedik asla özlemlerin yerini
En uzağında, saniyelikti sesi
Belki keşfi aşka adanmış telefonlar
Ölüm fermanını imzalıyordu özlemlerin…
Bekleyişler bir otobüs durağının fiili olduğunda
Ne tutmayı elleri kutsal sayıyorduk
Ne de görmeyi güzel gözleri
Tek hecelik aşkı, tek gecede yaşıyorduk artık…
Huzur rüyaların kahramanı olmuşken
Yıldızlar sönüyordu bir bir
Altında başını göğsüne yaslamış aşkları
Hasretle anıp kayıyorlardı koca boşluğa…
Dalgalar daha akıllı usluydu denizlerde
Şaha kaldıracak, üzerine su serpilecek sevdalılar uğramayalı sahile…
Ve bedenlerde yaşanmaya başladı aşk
Kimi kalçasında albenisi, kimi yüzünde
Akıl ve yürek aşka küsüp gitmişti çoktan
En büyük sadakatsizliğimiz kendimizeydi artık
Olumsuzlukları çıkaralı hayatımızdan…
Güven kıskançlıkla eşdeğer görüleli
Katli vacip oldu inanmışlığın…
Ve öldürmüştük biz aşkı doğuşumuzla
Masallarsa çoktan masal olmuştu
Aşk sandığımız manasız yaşayışlar içinde…