Ve O An Şiiri - Atıl Kesmen

Yaşam bazen
Dipsiz bir kuyu derinliği
Gömülür gönlüme
Sererim yaşam postumu önüme
Düşüncelerimi alırım ellerime
Gündüzlerimi bir bir feda ederim
Ve gecelerimin karanlık dehlizine
Akar giderim
Damlar gözlerim, göz yaşlarımdan
Çırpınsam,çıplak kalmış bedenimle
Buz tutar, görülmez yanlarım
Üşürüm tir tir titrerim
Siyah beyaz resimler gibi
Saplanırım sarı duvarlara
Ve düştükçe düşerim,ıssız görülmezliğime
Yüzüm de,
Keşke sıcaklığının,sancıları dolaşır
Kendimi kusarım düşüncelerimden
Anlamsız tablo lekeleri
Damğasını vurur,pembe noktalara
Ve kırılan hayallerimin,son harfine tutunur
Alır başımı giderim
Gölgem, el sallar geçmişime
Küserim,
İçim de yaşattığım gerçeklerime
Sitem kokarım
Ve o an
Keskin kılıç sıcaklığı sarar tenimi
Olğunlaşan hislerime kucak açsam da
Özlem kanar duygularım
Tutunmak isterim,seven gönlüme
Nedense,
Korkarım, hayallerimin tazeliğinden
Terler yaşamım
Sararır tenim
Kül tozları gibi gezerim bu görülmez boşlukta
Gönlüm damlar yüreğime
Kanım donar
Ve bir çığlık kopar
Boş kalmış ellerimi
Yumruk çaresizliğinin sesi sarar
Ve o an
Kopar giderim nefesimden
Kapanır yavaş yavaş gözlerim
Gizlenmek isterim,sevgimin görülmezliğine
Ama nafile
Damla damla kaybolup giderim
Bu dipsiz kuyu da
Her bir yanım yara ve bere için de
Ah desem de
Nedenleri kendime eklesem de
Yaşamın kancası takılmıştır
Tırnak uçlarıma
Uzadıkça, uzar gider düşüncelerim
Seven gönlüme oturmuş
Her bir yanımı sarmış, acılarımla.