Ve Nitekim Şiiri - Seher Duman

Gece tülden siyahını örterken dünyanın üzerine ve gün dökerken ışığını beyaz kadife güllere; ben seviyorum seni delice. Bir mucizeyle girdiğin hayatımın her anı hâlâ dopdolu mucizelerle. Çünkü seni sevmek başlı başına bir mucize!

Yanımda yoksun ve muhtemelen başkalarıyla sevişiyorsun. Olsun! Benim sevgim seni yanımdayken sevecek kadar sığ değil. Kendime ben de inanamıyorum, ama bu böyle. Artık umurumda değil birlikte olmak. Sevişmek, kokun, tadın ilgilendirmiyor beni. Onları ruhuma kazıdım ne olur ne olmaz diye. Çünkü bir gün mutlaka gideceğini biliyordum. Gideceğini, gözlerimin önünde iken uzağa karışacağını, bir yabancıya dönüşeceğini biliyordum. İşte bu yüzden, kattım tüm varlığını varlığıma.

Bu söylediklerimden dolayı mutsuz olduğumu sanma. İnsani, ölümlülere dair hiçbir sözcükle açıklayamıyorum hislerimi. Her şey yolunda. Bendesin hâlâ. Daha ne isteyebilirim ki başka?

Ve nitekim, bir kez seviyor insan hayatta.