Ve çıkardı kanlı elleriyle teninin o narin dokusunu
Bir ceket gibi asıverdi darağacına, bütün soğukkanlılığıyla
O da yabancılaşmıştı artık -sadece kendisinin bulunduğu- bu tek renk getto yaşam coğrafyasına
Koşar adımlarla uzaklaştı tüm benliğinden, Durmaksızın, yabancı adımlar sıralanıyordu kendiliğinden.
Öyleki her bir ayak izinde bir şeyler bırakıyordu kendisinden.
Yakınlarda
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta