ve mutluluk bir çocuğun el sallamasıydı giden savaş uçağının arkasından,
savaşın ne olduğunu bilmeden...
giden sadece güzel bir uçaktan ibaretken
ve geride bıraktıkları hiç umurda değilken..
ve sen çocuk...
geriye kalan bir parça tebessümü bir karıncanın azmiyle ve hiçbir karşılık beklemeden,
yuvasına taşımayı başarabilen tek varlıktın...
Kayıt Tarihi : 2.7.2012 22:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!