Ve Meleki Tavus Oldu İBLİS

VE MELEK-İ TAVUS OLDU İBLİS!

Bu Melek-i Tavus'u İblis ettiğimizin hikayesidir

Şeytan,Şeytan,
Şeytan yılan olmadan;
Âdem çamurdan,
Âdem balçıktan yaratılmadan;
Melek’i Tavus, olup da İblis
Adem babamız Havva anamız
Cennetten kovulmadan önce henüz
Bir düzen vardı, Tanrı katında,
Özgürce,kardeşçe;
Hakça kurulan.

Renk renk açanı,
Yerde kaçanı,
Gökte uçanı,
İrisi, virüsü,
Ölüsü dirisi
Dengede duran.

İşinden sual olunmaz,
Hikmeti bilinmez ama
Bir şey yaptı Tanrı balçıktan.
Yaman mı yaman,
Suret-i rahman.
Her yaratığa ettirecekti elaman

Üfledi içine iyilik, kötülük;
İhanet üfledi içine;
Kin, garez, gıybet;
Sevgi ve nefret üfledi.
Biraz kan ve yüreğine can,

Üfledi içine kendi ruhundan.
Teni topraktan,
Ve ruhu haktan olan
Bu yaratığa dedi ki adı insan.

Ferman buyurup;
Diz çöktü önünde,
Havadan, sudan,
Rüzgârdan, sisten,
Yıldırımdan, şimşekten,
Ateşten ve sesten
Bil cümle yaratılmış olan.

Dedi ki:
Bu gördüğünüz,
Her şeyiyle tam ve tekmil,
İnsan-ı kâmil, suret-i insan.

Âdem çıkmamıştı henüz baştan,
Daha cennetten kovulmamıştı insan,
Daha Melek-i Tavus, olmamıştı Şeytan.
Üçü de kovulmamıştı Cennet'ten.

Hurilere, meleklere,
Cinlere, serçelere, böceklere,
Kuşlara, balıklara,
Toprağa, denize ve göklere,
Yaratılmışlara ve yaratılacak onlara
Secde etmelerini buyurdu Yüce Yaratan.

Denizler köpürdü,
Gökler gürledi,
Yer sarsıldı titredi,
Kanadı olanlar havalandı;
Kimisi kişnedi, kimi cıvıldadı;
Kükreyebilenler kükredi;
Havlamasını bilenler havladı.
Şöyle bir dalgalandı mahşeri kalabalık.

Kaygıya düştü ağaç,
Uğuldadı orman;
Toprak, su, hava;
Soğuk terler boşandı bedenlerinden;
Kaygıya düştü cümle hayvan.
Tir tir titredi yapraklar dalında,
Şöyle bir sallandı evren.

Cennet’te yalnız iki kişiydiler;
Havva anamız,
Âdem babamızı
Daha çıkarmamıştı baştan;
Cennet’ten kovulmamıştı insan.
Lânetlenmemişti,
Melek-i Tavus daha değildi İblis
Melek-i Tavus henüz olmamıştı Şeytan.

Melek-i Tavus’ta isyan
Dedi ki:
Nedir bu insan?
Tanrı suretinde yaratılmış olan.
Ne üreten, ne doğuran;
Her şeyi tüketen, yok eden.
Ey tanrım
Hakem ve Kahhar adına sığınırım
Şerrinden
Bu bir şaka mı

Ve üstelik
Ateşten değil,
Sudan değil,
Işıktan değil,
Havadan değil,
Topraktan, balçıktan!

Yüce Tanrım!
Eşitlik değil,
Ortaklık değil,
Kardeşlik değil;
Her şeyiyle buyurgan.
Adl ve Muksıd adının hakkı için,
Bu nasıl düzen?

Ama diyorsun ki:
Diz çök, eğil!
Ne diz çökmek,
Ne diz çöktürmek
Hak değil,
Adil değil
Nasıl itaat etmemiz istenir bizden?

Pir-ü pak,
Bembeyaz sakalıyla tertemiz;
Ateşten yaratılmıştı Melek-i Tavus,
Cennet’ten kovulmamıştı henüz.
Meleki Tavus olmamıştı İblis

Bir yanda, seni yaratana minnet borcu;
Diğer yanda, uşak olmak yıllar boyu.

Bir ilkti;
Aşağı tükürsen sakal,
Üste tükürsen bıyık;
Durumunda kalma.
Bir ilkti hak arama.
Bir ilkti
İsyan, başkaldırma.

Kul olup, Cennet’te kalmak mı;
Özgür olup, Cehennem’de yanmak mı?
Belki bir ilkti,
Düşünme, usa vurma.
Bir ilkti isyan!

Melek-i Tavus,
Daha henüz olmamıştı Şeytan;
İşte o zaman
İnsanın tavrı akla ziyan.
Ne sesini çıkardı
Ne de yalvarıp yakardı.
Kendi çıkarını düşündü
Çamurdan ve balçıktan yaratılan.
Bu zorlamayla oldu arzı- âlemde ilk isyan.

Verip kararını, Yaratan'a söyledi.
'Özgür olup, cehennemde yanmayı;
Cennette kalıp, kul olmaya yeğledi.'

İki gözü iki çeşme ağlarken
En büyük Melaike Tavus
Âdem babamız da,
Havva anamız da
Her ikisi de sus pus
Bir şey demedi,
Eşitliği istemedi.
Dinlediler öyle kös kös

Kulluğa köleliğe karşı geldiği içindir ki
Melek-i Tavus oldu Şeytan.
Kulluğa, özgürlüğü;
Ayrıma, eşitliği yeğlediği içindir ki
Kovuldu Cennet i ala'dan.

Rivayet Odur ki
Koparılıp kolu kanadı,
Sürüm sürüm sürünür.
Ogün bu gündür de
Yılan suretinde görünür.

Taa o gün bu gündür
Egemen Tanrıları dünyanın,
Kulluğa, köleliğe isyan edene;
Eşitliği, kardeşliği;
Savaşa, sömürüye yeğleyene derler ki:
’Asi Şeytan! ’.

Bilirsiniz;
Yaratılmıştı Havva Anamız
Âdem babamızın eğe kemiğinden.
O da
Yasakları ilk delen;
Yiyip yasak meyveyi,
Kurallara ilk karşı gelen.
Babayı baştan çıkaran;
İlk lâin, ilk hain
Havva Anamız ki
İlk kurtulan
İpten kazıktan
Kurala ve yulara
İlk karşı duran

O gün bu gündür,
Kuralları sevmez insan.
İki lâin, insan ve şeytan;
Ogün bu gündür birbirine düşman.

Şeytan bu ya,
Aklıma takılır bazen:
Öyleleri var ki:
Kin, garez, gıybet,
Kan, riya, şirret;
Her türlü melanet.
İblis de ne,
Eris de ne,:
Tanrıları Zeus
Zulmuyle zararıyla
Dört çarpı dört deyyus.

Ve kimleri de varki
Bu deyussluğun karşısında
Dilsiz şeytan suspus.

Katili, sömüreni, soyanı;
Halkını satanı;
Şerrinden titretir,
Töğbeye getirir Şeytanı.

Şeytan bu ya,
sorarım bazen:
Acep hiç pişmanlık duyar mı Yaratan,
Yaratmış olmakla insanı.

MAHMUT NAZİK 30.10.2007 MERSİN