Ve Kumrular da Ayrılırmış

En büyük yalanım en büyük yılanlarımın beni ısırdığı bir gitme gününde anlaşıldı.
Tutkularımızın gücünden zehirledi aşk.Panzehir bir zamanda girdin hayatıma.
İçimdeki hayvanların teptiği eskiz yaralarımın üstüne aklanmayı görünmez, saklanmayı olmaz sandık. Sandığında sakladığın ilk gecenin belgesinin kanıtlayan kızılların genç kız mühründe aklanmak sızısında vicdanım kitlendi.
Senden kaçtı mutluluk, hem güzel, hem kariyerli,hem İstanbul,hem yakışıklı şairin…Bu kadarı çok geldi huzura.Sen benden, kaçak hayattım.Kaderinde bir mevsim.Muson yağışları bitince giden,Alizeler esince gelen.
-Uçamazdık, kanat çırpıp uzaklaşamadık,kendi yazgımızın haritasında.Sen bana dünyanın ne güzel şehri olarak atlasıma işlendin.Ben sana aşkın,acının,uzatmadan bütün duyguların bülbülü olarak geldim.
Birbirimize katlana,katlana sardık hayat kutunumuzu.Hediyelik bir aşk değildi,ama hediyelik yaralar paketleyip gittik.Sıkışıp kaldık, kalmakla ile gitmek arasında.Sen gitmenin huzurunda beyaz bir geleceğin görünmeyen ışığına gittin.

Küçük oda bir salon ahlak anlayışında,yalnız başında,başka huzurlar pazarladın.Kim,kimin avcısı. Kutsal hazineleri arar gibi,hayatının geri kalan kutsanmışlarına yeniden aday oldun.

-Yüz yıllık yalnızlığa, bir yaz daha geçecek, sen mi mutlusun, ben mi? _
Ya da bu öykülere,şiirlere, en büyük aşklara hadise ayrılığımızdan sonra kim mutlu?

-Oysa ortada bir atlas vardı, senli nehirler, dağlar, göller,belliydi.Başkentlerin başkentinden,balkentime geldin,arı olarak, sarı olarak, kumru olarak. Peteklerimi yüreğine döşedim, çiçeklerden çiçektin.Dünyada tek çiçekten bal oldun,al oldun, kal oldun,sal oldun ömrüme.
-İşaret taşları,bizim asıl bulamadığımız, hayatın derinliklerindeymiş yeni anladık.Seni mutlu edecek bir geleceğin salıncağına binmişsin.Kendince beklentilerini suluyorsun bensiz her denizden su alıyor yaralı gemin. Gemin su almaya başlamış,rüyalarıma kadar sesi geliyor,uyan perim,cananım, fildişi kulem.
-Ne dersin,
Belki de kurban edildik sınavlara… Sen de belki denklemime işlemsiz bir sınavdın. Asi olmak,beklentisizlikler….Bizden olmayan kutsi kuralların altında kaldık.
Umduklarımızın ummanında beyaz suları kirlettik.Asıl görevimizden, kulluk ödevlerimizi az yapmış gibi geldi.Oluruna olmak,öylesine yaşamak değil hayatın ezberleri.Bedava yaşamlardan kaçmak mı hayat.

Adı yanlış telaffuz edilen yabancı yazarlar gibi yanlış tanıdık birbirimizi.Başka uçurumlara yazılan arzuların sözcelerini yanlış okurken,hep bir yabancı bir yanlışla karşılaştık.Yanlışları doğru gibi okuduk, hayatı öylece sürükledik anlara.
Göremediğim sen, örümceklerin özlemlerine ağ_landığı yerli kumrun ben.Ha bir alışagelmeyen gelgitler, gidişler,kalışlar varış.Üç hasta ruh…Doktorculuk oynadık biraz, sen hastaydın, bende doktor.Geldin ocağıma,kucağıma, sıcağıma,ömrüme.”Çekap “ yaptın,her şeyin sapasağlamdı.Yalnız kalbinde benli bir hastalık vardı. İyileşmenin kader ilacını içtin.

Paranoyak dertlerimizden arındık,kapıldık evcilik oyununa bu sefer.Son hesaplaşmalarımızı yapıyoruz. Ben asil,sosyal,entelektüel,artist, gamsız,zeki bir koca,sen melek,naif,narin,nazlı,çıt kırıldı peri.
Ve en özel duygularımız aktı,akları senli, yüzündeki benler hariç her şey beyazına beyazdı.
Nedendir bilmem, anlaşılamayanları anlatmanın son masalındayız.Dünyanın en korkunç uçurumuna salıncağımızı kurmuşuz.Biraz tedirgin,biraz kırgın,biraz,yaralı, hala çok seven iki kumru gibi,sallasam düşersin,sallamasam ben düşemem.Yıllardır ulaşamadığımız en güzel özlemlerden sonra acılarımız bıçağını kesti.
Kanadık gitmelere, kangren oldu gelip gitmeler.Şimdi her şey kurudu,durulandık.Cevapsız kalmasın kumruluk meleklerinin kanat çırpışı.