Ve Konuştu Adam Şiiri - Birsen Can 2

Ve konuştu adam uzun bir sessizliğin ardından,

Ne istiyorsun benden?

Benim bir hayatım var.

Sana bu hayatın içinde yer yok.

Çok işim var, ama seninle işim yok..

Sende kimsin?

Gece gündüz yollarımı bekleyen,

Kendi içinde kendinde kaybolmuş kadın,

Benim umrumda bile değilsin,seni görmedim değil görmezden geldim.

Sustum, duygularına saygım var,

Ama diye devam etti…

Seni istemiyorum cevapsız kalan soruların cevabı bu.

Ve gerçekler itiraf edildi..

Kırmadan söylediğini zannetti,

Oysaki kadın onu ezberlemişti…

Yüzündeki her çizgiden attığı her adıma ,aldığı nefese kadar ezberlemişti,

Haberi yoktu adamın…

Kadının her nefes alışında adının dua olduğundan..

Küçümsedi adam böyle bir aşkı küçümsedi…

Oysaki bir bilseydi ah bir bilseydi…

Gece ile gündüz karışmış,

Her şafak söküşünde eller onun için açılmış MEVLAYA.

“Uzak dur.” dedi adam,

Bir adım bile yaklaşma,

Kibarca söyledi bunları

Duygularınıza saygım var,

Ama ben size gelemem, siz kendinize gelin,

Kaybolduğunuz derinlikten çıkın etrafınıza bakın!

Kendini istemeyeni nasıl isterdi kadın?

Ne fark ederdi , dedi

Yokluğunda sevmişti adamı…

Onu onsuz yaşamayı benimsemişti…

Adamın suskunluğunu bozması duygularını değiştirir miydi?

Onu sevmeyi sevmişti kadın karşılıksız olsada bu duyguyu yaşattığı için sevmişti.

Ne fark ederdi verilen cevap ,

Kadın ilk defa kalp atışını sevmişti

Ne fark ederdi varlığı , yokluğu…