Bir tohumduk, başkaldırdık umutlarımızla.
Kök olduk, yeşerdik yaşamın rengiyle.
Yürüdük, büyüdük, halkalandık.
İçimizde taştık, hırçındık.
Duygu sağanağı olduk.
Hayat içimizde bir fırtına.
Ekin olmaya oynadık.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
