Ve Kısmet Şiiri - Dursun Özden 3

kısmet

pegasus-yılkı atımla tüm ana karaları, mavi atlasları aştım
son tufanda gördüklerime inanamadım-telaşlandım-şaştım

dolaştım; yedi iklim dört köşe, ülkemin sırdaş köşe taşlarını
bir vatandaş olarak vatan için, ant içtim-bağrıma taş bastım

ve ceketimi; yorgun-yaşlı-düşüme düşen, bahar çiçeği açan
kuru-yavan azık torbamı; şiir kokulu bir ağacın, dalına astım
anadolu ekini kısmet-ana toprağı-ata tohuma hasret, sustum

12 mart, 12 eylül’de kanadım; feleğin çarkına çomak soktum
kötülük şerine-derine-yerine; o kanlı zalime, bir küfür bastım

tarihin derinlikleri mu kökünden, eti-hitit oymağından-soyum sopum
karamanoğlu-konar göçer atam nure sofi, derbent çamuru işlemişler
öze otağ kurmuşlar, su başında durmuşlar, bey-ağılı mülk edinmişler

bereketli topraklara yerleşmişler, güneşi ilk öpen çatal kaya burcuna
al sancak dikip, emin-güvenli nirengi sınır taşları, ar-namus bilmişler

özgür yaşamı, insanca yaşamak için; "ya vatan-ya ölüm" demişler
seferberlikte cepheye koşan; 15'li çocuk askerler-şehit düşmüşler

soyağacım gölgesinde, özden akan çakıt suyu, yaşamı beslerdi
farkın farkını farkettikçe, olgunlaştım-piştim-yundum ve arındım
ufukta kaybolan yitik izlerde-uzaklarda, ceddimi aradım-yandım

şahin bakışlı-ela gözlere daldım, kendimi başka atlasta sandım
kısmet; yitik zaman ışığı fenerim, yeni zaman dervişine kandım

dursun özden