Ve Karanlık Şiiri - Erden Ender Güner

Karanlık, bu her şeyi örten, karanlık
Ruhumuzu ram edip aldın ya, artık
Ne sahillerimizden bir gemi geçer
Ne saçımızla oynaşır sabah seher
Ne ilkbaharın cıvıl cıvıl kuşları
Ne aşkın ritmiyle kalbin vuruşları
Ne milyon kere milyon renkli denizler
Ne asırlar öncesinden kalan izler
Ne orkide ne begonvil ne de lale…
Koku renk ışık görmez duymaz bir hale
Koydun ya bizi beterdir ahvalimiz
Öyle sardın ki bilinmez eşkâlimiz

Dünyevi değil bu karanlık, uhrevi
Yürekte, yıkanmakla akmaz bir nevi
Kabil’in halt ettiği günden bu yana
Kardeş olmuş aydınlıkla, hep, yan yana
Çırpınır insanoğlu cenderesinde
Ağzı kapatılmış, daracık, bir inde
Habersiz yaşadığından, öldüğünden
Diri diri toprağa gömüldüğünden