Ve Kadın s/oyundu gerçeği/ni
Arınmak isterken sure/tin/den
Kaburgası değildi insanın
Doğuruyordu
Sevgiyi..
Secdeden doğrulurken
Habil ve Kabili.. doğuruyordu
Sonra ilk tohumunu
Yer yüzünde akan insan kanının
Kendisi de kanıyordu
Kanarken nasıl da titriyordu..!
……………………
İnkar edilemez bir mucizeydi
Henüz kaburga kemiğiyken
İnsan sarılıyordu kadına
Kendi kaburgasına sarılır gibi içten
Hafif..
yumuşak ve kırılgandı kadın
Kırılıp ciğere saplanıyordu
Kadınlaşırken
Ve kadın s/oyundu gerçeği/ni
Arınmak isterken sure/tin/den
“Anne”yken insana benziyordu kadın
Şefkatle gülüyordu gözleri
İnsan ilk kadın[l]a gülüyordu
Annesinin kollarındayken
Ve yeniliyordu kadına
Kadından çoğalırken
…………………………
Ve Kadın s/oyundu gerçeği/ni
Arınmak isterken sure/tin/den
Kaburgası değildi insanın
İnsan kadından doğuyordu
İnsan sanki hep kadın doğuyordu
Ve Kadın kendinden geçiyordu
Her şeyden geçiyordu
Doğururken
Ve Kadın s/oyundu gerçeği/ni
Arınmak isterken sure/tin/den
İnsanı ve kaburgasından yaratılmışlığını
Yer yüzüne düşen ilk kanın
Kadına adanmışlığını
Ve ellerinden bacaklarına kadar
Kan damlamışlığını
Unutuyordu
Kendini unutuyordu
……………………
Tanrı'yı unutmuyor gibiydi
Kendini tanrıyla bir tutuyordu.!
İnsan kadından doğuyor
Kadının koynunda terliyordu..
Eksiliyordu kadın[d]a terliyorken..
Kadın insana gülüyor,
Tanrı üzülüyordu
İnsan eksiliyorken..!
Burkay BeyKayıt Tarihi : 25.4.2010 20:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!