...Ve Kader Dedikleri Şiiri - Ercan Cengiz

Senin damarın, meşenin dalındaki mevsimdir
Çıkarıp atar, acımadan
Atar gövdesinden, işe gelmeyeni.

Bu, bir başka mevsimdir,
Kendini bulur.

Göz koyulduğundan beridir
Yükselir
Üzerinde kör duman...

İnsanın gözbebeği, insanındır
Gözbebeği anlatır insanı
O küçücük gözbebeği,
Dik duran kayanın oyuğundaki
Eğilmeyen meşe dalının
Meşeyi anlattığı gibi.

Şimdi çıplaktır dağları
Tepeleri çıplak
Ahh welat, welat
Welate ma,
Meşe dalında korumasız kalır
Savunmasız,
Damarına damarına
Kirli oyunlar oynanır,
Bu oyun içinde oyundur
Oyuna nasıl durulur? ...

Kurtuluşları değil elbet,
O karanlıktan kopan ellerin
Kurtuluşları değil
Son çırpınışlarıdır bunlar
Son çırpınışları
Bırakma kendini gözbebeğim
Bırakma
Varsın kırılsın dalların
Varsın savrulsun küllerin
Varsın deli bir rüzgarla savrulsun.

Kaderin
Birlikteliğine veriyor kendini
Açarak kucağını
Bir adım daha
Gelecek için bir başka mevsim
Geleceğe yakınlaşıyor
Gün be gün
Kızıllaşıyor da
Dört bir yandan,

Kan kızılıdır gün
Gün vuruyor karanlıklara,
Yırtıldı karanlık, bir kez yırtıldı
Daha da yırtılacak
Bu düzenbazlık gömütünde
Yüklenmiş te olsa tanrının omuzlarına
Kader dedikleri asırların oyunu...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)