Ve İşte Gidiyorsun Şiiri - İdris Çağlar

Ve işte gidiyorsun,
Bir sonbahar mevsiminde
Aylardan Kasım
Dökülmüş yapraklar,
Ağaçlar anadan doğma...
Kuşlar da, çiçekler de terk etmiş
Seninle gezdiğimiz kırları.
Kimsecikler yok yani,
Bir ben dolaşıyorum
Bir ben
Yap’yalnız...
Kim bilir kaç mevsim daha geçecek
Böylesine sensiz.
Ve kim bilir bu yürek daha ne ateşler görecek yokluğunda...

Ve sonra seni yazmak düşecek bana
Hasretini solacak yüreğim
Gözlerin gelecek aklıma
Ve sen süzüleceksin yanaklarımdan
Seni ağlayacağım utanmadan
O an ellerini arayacak ellerim
Ama ellerin kim bilir hangi ellerde,
Kim bilir hangi kollardasın
Belki de bu saatte uykulardasın,
Ve ben yine sana hasret
Yine sana mahkum,
Çaresizce sensizliği yaşayacağım,
Olmayan seni sensizliğe anlatacağım.

Artık ne şarkılar
Ne de baktığım resimler
Teselli etmeyecek yüreğimi
Gündüzün geceden farkı yok şimdi
Saatler sensizliği çalıyor
Vakit hep karanlık
Her mevsim kıştır bana
Tat vermiyor yazdığım şiirler
Ayrılık üstüne çalan her şarkı
Dilimde matemli bir ıslık
Yüreğime ayrılığa dair bir acı düşerken
Ve işte sen gidiyorsun