Ve İşte Evren Şiiri - Mustafa Burak Tekiner

Bir sokak lambasının altında bir gece yarısı
Bir gece yarısı bir sokak ortasında bir çocuk
Kum sarısı saçlar ve çakır gözler

Gözlerinde iki inci tanesiyle bekleyen bir çocuk
Kendisini susturmaya uzanan tüm ellerin inadına adeta
Hıçkırarak ağlamaya devam eden
Göz pınarları kuruyunca ve
Bir şeyler çarpınca gözüne, işte ancak o zaman
İşte ancak o zaman baktı etrafına
Sağına, soluna, önüne, ardına

Çocuğun önünde bir ceset
Çocuğun yanında on ceset
Çocuğun ardında yüz ceset

Çocuk artık kendisini susturmaya uzanacak eller
Kendisini susturmaya uzanacak eller olmadığının farkında
O çocuk masumiyetiyle dahi, ölümün farkında
Kendisi de yumacak gözlerini birazdan
Nerden bildiğini değil ama bunu biliyor işte
Son anların, son nefeslerin, son gözyaşlarının,
Hepsinin son olduğunun farkında çocuk

Çocuk farkında bazı şeylerin sebebini bilmese dahi
Niye bilmiyor ama havanın çok basık olduğunun farkında
Çünkü ciğerleri hiç bu kadar zorlanmamıştı evvelinde
Sebebini soracak kimse yok ama bulutların
Bulutların simsiyahlığının bir işaret olduğunun farkında
Çünkü bulutlar hiç bu kadar siniş bakmamıştı evvelinde

Kendine dahi itiraf edemese de çocuk
Artık yaşama dair tek hazinesinin bu son
Bu son gözyaşı olduğunun farkında
Ses tellerini titreştirmeye yetecek nefesi alamadığında artık
Ölümün bu demek olduğunun farkında
Çocuk öleceğinin farkında o çocuk masumiyetiyle dahi

Ve son bir inci tanesi göz pınarlarında
Bu son damla yoğun ve kirli havaya değil
Çünkü çocuk havanın suçsuz olduğunun farkında
Bu son damla simsiyah bulutlara değil
Çünkü çocuk bulutların suçsuz olduğunun farkında

Bu son damla bir çift ela göz için
Tek rakip kendi gözlerinin güzelliğine bir çift ela göz
Kapanırken ağlayamamış bir çift ela göz
Onun yerine, son kez
Bu son damla annesinin ela gözler için

Son bir gözyaşı damlası ve
Ve toprak üstüne düşmüş
Kanlar arasında kum sarısı saçlar
Ve son bir gözyaşı evrende
Ve belki de evren bir çocuğun gözlerindeki
Gözlerindeki son bir damladır belki evren bir çocuğun
Bir çocuğun yere düşen kum sarısı saçları arasında yok olan bir şeydir evren
Ve evren belki de
Bir çocuğun gözlerindeki son bir damla
Ve işte kıyamet
Gözlerindeki son bir damladır bir çocuğun
Düşer, yayılır ve yok olur