Ve İstanbul Yorgun Düştü

Ve
İstanbul yorgun düştü
Bu akşam gecelere kollarımdan
Vapurlar, tramvaylar
Yorgun bedenler ve ruhlar
Getirdiler, İstanbul’a.

Sarıyer’den Sarayburnu’na
Ve daha…
Birçok yerden birçok yere
Yorgun sular aktı,
Yorgun rüzgârlar esti…

Kaç akşam,
Kaç yorgun yolcu treni,
Umutları tazeledi.
Kaç akşam,
Kaç yolcu treni
Haydarpaşa’dan
Yorgunluğa ray çizdi.

Nice yorgun gemiler,
Yorgun dalgalara bıraktılar,
Yorgun zamanın kollarında
Kendilerini.

Marmara’ya akarken
Yorgun sular;
Üsküdar sahilinden
Kızkulesi’ne yaslandılar.
Bir gemi daha yaslandı,
Üsküdar rıhtımına.
Ve bir gemi daha
İstanbul’da
Demir attı yorgunluğa.

Kadıköy sahilinde
Martılar bırakırken
Kanatlarındaki yorgunluğu,
Sular tekrar yüklendi
Kızkulesi’nde bıraktıkları
Sessiz,ağır yorgunluğu.

İstanbul’dan Boğaz’a
Akar, her nesnenin ve canlının
Yorgunluğu.

Marmara yorgun bir deniz,
Yelkenler açılır,yelkenler yorulur.

İstanbul yorgun bir şehir,
Bir tarih kadar yorgun,
Ben yine yorgunum bu akşam
İstanbul’un kollarında.
Ve yokluğunda;
Bir yelken açarım
Karanlık gecelerine…