Ve İstanbul Şiiri - Gülgün Hırçın Önder

İlk İstanbul'da gördüm seni,bağlandım
Üsküdar'a geçiyorduk,vapurdaydık
Güneş vuruyordu tenimize ama üşüyorduk
Nefesimiz rüzgarında buluştu İstanbul'un
Sıcacıktı,ısındık
Gözlerin O'nun denizi gibiydi
Mavi,durgun ve düşünceli
Ellerin; martıları gibi
Beyaz,sıcak ve yumaşacık
Ve İstanbul'da yaşadım aşkı
O'nun kalabalığına yenilmeden duygularım
Üsküdar'da ayrılırdı ellerimiz şu sözle;
Akşam yine aynı yerde,vapurun iskelesinde
Bu şehirde güzeldi çalışmak,emek vermek
Ve İstanbul'du şeker,simit yanında çayımıza
Sevgi,özlem,yalnızlık...
Ve aşkların şehriydi İstanbul
Aşkımızın şehriydi
Hayranlıkla dinlerdim sen anlatırken
Kız kulesinin hikayesini
Tam karşısındaki bankta,başım omuzunda
Sonra dalar giderdim eşsiz güzelliğine
Kız kulesi,Sen,Ben,İstanbul...
Öpüşünle geri gelirdim kendime
Ürperirdi tenim
Üsküdar'da,yüreğim elinde
Ve İstanbul saklardı bizi
Aşkımızı,hayallerimizi...
Şimdi sen yoksun,İstanbul var
Ve İstanbul;
Yalnızlığımı sonsuza dek saklar.