Ve Islanır Gece Şiiri - Yusuf Kenan Can

Ve ıslanır gece
Gözyaşların için akan gözyaşlarımla
Utanır karanlığın yosun tutmuş kirli yanı
Saatler sabaha koşar
Ve yalnızlığın yalnızlığıma dolanır.
Bu şehir küser bana
Bu zift kokan katran karası,yılan kıvrımı yollar
Alır götürür beni kimsesizliğime
Ve gece utanır benden senden utandığı için
Yağmur damlaları aralar
Kapanmış kaderimin kirlenmiş sayfalarını
Kalem yazar söz çıkar kalpten.
Sen benden uzak durursun,
Ben sana yakın durdukça.
Siyahi aydınlığıyla sararsın sonra
Sonra yabanıl yalnızlığın koynuna
Koyuverirsin beni.
Damarlarını çatlatırım beynimin düşünmekten
Ve düşünmekten bunalır bedenim
Ruhum ruhuna esir düşer
Kaşlarım çatılır yüzün gülerken
Ağlarken ağlarım ağlaman için
Ve senin için duyulmamış cümleler kurarım
Zincirini kırarım özgürlüğümün
Ve sen olmanın prangasını vururum kaderime