Ve insanlar uyandırdı kaldırım taşlarını

Ağır ağır adımlarla ilerlerken bir adam,
Yollara sinir tuttu,
Hüzün dolu ayaklar.
İşkenceyle bastı o kaldırım taşlarına,
Kaldırımda bezildi ağır ağır adımlar.
Takır sesini duymaya özlem duydu bir kedi,
Ve o kedinin yüreğinde korkular sebepsizdi.
Ürperti dolu adımları düşlerken bu adam,
Kaldırım taşlarında sessizlik sanki bir tutku idi.
Ne kedi korktu gece,o sarhoş sessizlikte,
Ne de adam uyandırdı kaldırım taşlarını.
Ağır ağır ilerlerken adamdaki ayaklar,
Kedi ayırmadı ondan ürkek bakışlarını.
Sonra o zifirinin hasret kokan sabahını,
Kucakladı doğan güneş,hayatın akışını.
Ne ürkek bakışlar kaldı nede artık o adam,
Ve insanlar uyandırdı kaldırım taşlarını.
(2002)