her taraf işgal altında
domuzlar patatesle
insanlar lâfla besleniyor
demir delikler hertarafa saldırıyor
insanlar işgâl altında
ağlıyor insanlar
ve aç mezarı yoktur diyor birileri
olur mu canım
sen rus havyarı yerken
fransız şampanyasıyla
kıçını yıkarken
olurmu canım
anasının memesinde süt bulamayan bebe
black lebel’in kentinde doğsaydı
mermi pazarlayan babası olsaydı
ağlar mıydı
gece karanlık
gece dünden de
karanlık
çöl fırtınası ağızlarına burunlarına doluyor
üşüyorlar doymuyorlar
kumları haşlayacak
bir damla su bile yok
insanlar aç mezarına gidiyor
ve çikolata ve kahve ve muza
çürümüş çiçekler özgürlüklerine kavuşuyor
sınırlarını yalayarak
ve kadınlarını pazarlıyorlar özgürlüklerine
doğruymuş
bir naylon çoraba yeryüzü görmeyen
ayakların öyküsü
ardından ateşe veriyorlar
korunmasız yapayalnız
şimdilik yapayalnız bırakılmış
çocukları
ama insanlık sıkışıyor
sıkıştıkça büyüyor
... ve
insanlar gelecek patlayacak insanlar
bir yerlerde.......
Berlin Ocak 1991
Nurettin KurtuluşKayıt Tarihi : 9.2.2007 20:01:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!