Ve İnsandan Sorulur; Şiiri - Cihat Şahin

Kul yatınca mezara, başlar sorgu ve sual
Didiklenir eksiksiz; baştan geçen her bir hal
Kimse bundan kalamaz, asla muaf, azade!
Böyle diyor kitapta, başka savlar hep muhal!

Unutma ki iptida; ona Rabbi sorulur!
Arkasından, Hak din’in üzerinde durulur.
Sual olur sonrada; son Nebi ve Kitaptan,
Yanlış ise cevaplar; müthiş hüküm verilir!

Ve mutlaka namazdan, çokça sorar melekler!
Amel yoksa beyhude; “biliyordum” demekler.
Vah ki nefsim binler vah, o gün senin haline!
Şayet boşa çıkarsa, onca saylar, emekler?

Dönüşürse o kabrim; ateş dolu çukura?
Medet veren kim olur, bencileyin fakire?
Koy aklımı başıma, yol yakınken ey Rabbim!
Muttaki’ye yoldaş et, refik eyle Şakir’e!

Ne şefaat ne torpil, geçmez orda bilesin!
Meğer Mevla’n acıyıp, felahını dilesin.
Bilmiyordum demenin, yoktur affa faydası!
Ona göre davranıp, teyakkuz da olasın!

Yalvar, yakar Rabbine; cennet olsun mekânın!
Yoksa yanar emin ol, çok sevdiğin şu canın!
İsrafil’in surunu, duyana dek ordasın!
Yani; orda geçecek, mahşere dek çok an’ın!

Cihat ŞAHİN
15.02.2011-İZMİR