Ve insan hiç bir şey yokken, bildi sevmeyi
Ayna kadar, bir eşya kadar
Evet, onlarında hisleri var
Özgürlüğe imge
Kuşlar kadar
Bildi
Bilmelerin en iyisiydi
Sonra doğdu hatalar
Ve hatasızlar
Bir kul kadar
Olması gerektiği gibi
Kanayan yaralar çıkarken ortaya
Kimse muzdarip değil
Değil aşikar..
Maskeler insan takar avuçlarına
Bir hazine çölünde
Yine severken insan
Bir avuç toprak için ölesiye..
Kayıt Tarihi : 19.1.2013 21:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özdemir Özgür](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/01/19/ve-insan-hic-bir-sey-yokken-bildi-sevmeyi.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)