Ve İnsan Şiiri - Osman Çağlayan

İnsanlar sözleri seçer söyleşir,
Seçkin sözlerle sohbet güzelleşir,

İnsan insana selamla yaklaşır,
Bir birini tanır öyle anlaşır.

Bu günlere gelmek kolay mı oldu,
Bir sor ki ne çekti tahta tebeşir.

Hani hayvanlar koklaşa koklaşa,
İnsanlar konuşa konuşa kaynaşır.

Artık sevdikçe sever bir birini,
Vefalı bir dost olur kucaklaşır.

Herkes bir kenara çekilirse,
İlişki biter, gönül uzaklaşır.

Yalnızlık başlar ne eş kalır, ne dost,
Kuru kalabalık da haşır neşir.

Her birimiz bir çarşıda pazarda.
Günlük hayatın içinde uğraşır.

Yaralı insan kendi derdindedir,
O ancak kendi yarasını kaşır.

Başta gelen ruh beden temizliği,
Kirli beden de kalmaz temiz çamaşır.
Hakim hükmünü adil versin diye
Kendini harcar zavallı mübaşir.

Ses tonunda öyle bir tılsım var ki;
Yakalayanlar anında kaynaşır.

Uyumlu bir ortamda bağırma yoktur.
Kumrular yumuşak sesle oynaşır.

İnsanın yetişmesi önemlidir,
Eğitimle köyler de şehirleşir.

Eğitim ihmal edilirse eğer,
Şehirler kaybolur, ya da köyleşir.

Kendine güveni olan bir insan,
Sevinçlerini eş dostla paylaşır.

Çalışmada karınca örnek bize,
Geceyi gündüze katar çalışır.

Yarınları bu günden kurgulayıp,
Lazım olanları gayretle taşır.

Yuva ve nesli koruma uğruna,
Her canlı düşmanı ile savaşır.

İdeali olan insan, gün gelir;
İstediği amacına kavuşur.

Yazdan tedbirini almayan tembel,
Kara kışın soğuklarında üşür.

Yapacağın işi iyi planla
Tüm detaylarıyla kafanda pişir,

Bu günkü hayatın acı gerçeği
İnsanlar ayrılır, sonra birleşir.

Sağlık gibi hastalık da bir gerçek,
Canlı bu hastalanır, iyileşir.

Sanayi çoğunu yerinden etti,
Bir kişi doyduğu yere yerleşir.

Sevgi ortak paydadır hepimize,
Oraya katılanlar irileşir.

Bir eser bırakmak lazım Dünya’ya
Kişi o eseriyle dirileşir

Eser ölmedikçe insan da ölmez,
Sadece bedeni yıkar teneşir.

De ki Osman bu uzun ince yolda
Herkes büyük bir sorumluluk taşır.
26. 04. 2014