Ve İnsan Şiiri - Serap İbiş

Nicelerini nasıl sevdik?
Özlemle dilimize tesbih ettiğimiz insanlar!
Gönlümüzde yer arayıp bulamadığımız
Yeryüzüne yakıştıramadığımız insanlar
Sahi neredeler şimdi?

Kurudu denizleri aşan yanlızlıklar
Artık her insan kendini sevdiği kadar
İyi ve mutlu!
Umutsuz anlarında bir dosta sarılmak
Sahte!

Şimdi bize kalan insanlık!
Yüzleri sözleri özleri sahte!
Gülerken bile samimiyetsiz
İradesiz ve hakimiyetsiz insanlar
Konuşurken riyanın hapsettiği insanlar
Gözlerinde masumiyetin zerre perçemi düşmemiş insanlar
Uzak durulması "Farz"
Konuşulmaması "Sünnet " olan insanlar

Söylesenenize bana
Sizler gökyüzüne bakarken ne düşünürsünüz?
Yaratanın muhteşemliği cezbeder mi sizi?
Yoksa semada bile kendinizi mi görürsünüz?
Kalemim elime düşeli en aşağılık sözlerim size oldu?
Üzmedi değil mi bu sizleri?