Bir sonbahar gecesiydi;
Yağmur alabildiğine çiseli,
Soğuktan buz tutmuştu elleri...
Dem tutmuştu yüreği,
Ve kan kan olmuştu gözleri...
Al al olmuştu yanakları,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
can dostum tebrikler... ne kadar sade ve yalın anlatmışsın o ilk duygularını. sevgi ve muhabbetlerimle
Vakit gece yarısıydı,
Ve “elveda” deme zamanı;
Yıldızlar ile mehtabın,
Sokak lambalarıyla insanların,
Ve...... ile Konyalı’nın...
Sonuna kadar bir solukta okunan güzelin güzeli anlatım kutluyorum gönlünüze sağlık sevgilerr
Güzel bir buluşma ve veda anı tasviri... Kutlarım kaleminizi Yücel bey...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta