Bir sonbahar gecesiydi;
Yağmur alabildiğine çiseli,
Soğuktan buz tutmuştu elleri...
Dem tutmuştu yüreği,
Ve kan kan olmuştu gözleri...
Al al olmuştu yanakları,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




can dostum tebrikler... ne kadar sade ve yalın anlatmışsın o ilk duygularını. sevgi ve muhabbetlerimle
Vakit gece yarısıydı,
Ve “elveda” deme zamanı;
Yıldızlar ile mehtabın,
Sokak lambalarıyla insanların,
Ve...... ile Konyalı’nın...
Sonuna kadar bir solukta okunan güzelin güzeli anlatım kutluyorum gönlünüze sağlık sevgilerr
Güzel bir buluşma ve veda anı tasviri... Kutlarım kaleminizi Yücel bey...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta