Bir sonbahar gecesiydi;
Yağmur alabildiğine çiseli,
Soğuktan buz tutmuştu elleri...
Dem tutmuştu yüreği,
Ve kan kan olmuştu gözleri...
Al al olmuştu yanakları,
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




can dostum tebrikler... ne kadar sade ve yalın anlatmışsın o ilk duygularını. sevgi ve muhabbetlerimle
Vakit gece yarısıydı,
Ve “elveda” deme zamanı;
Yıldızlar ile mehtabın,
Sokak lambalarıyla insanların,
Ve...... ile Konyalı’nın...
Sonuna kadar bir solukta okunan güzelin güzeli anlatım kutluyorum gönlünüze sağlık sevgilerr
Güzel bir buluşma ve veda anı tasviri... Kutlarım kaleminizi Yücel bey...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta